«Чудно ми чути свӯй голос»

У кӯнци 90-х тай на зачаткови 2000-х мож сякоє мож было учути выд многых люди, бо направду не так часто ся людьом давало чути свӯй голос у записови, тай ото фурт была чудна зкушеность.

Сесе изкапчано, ги ся могло чекати, в основному из недоступностьов технікы на записованя авдіо тай відео помежи простов чилядьов у нас. Хоть много тко мав дома маґнетофоны на касеты, но мало тко ся бизовав килтовати тот дорогый ресурс обы просто накрутити свӯй голос. Касеты не были дешеві, тай куповали ся спозад гудьбы, котра там была записана. Аж ся куповали пусті, та сугубо навто, обы на них переписати музику из другої касеты, авадь записати ипну співанку из радіа. Свӯй голос нароком мало тко пробовав накрутити.

Кидь им даґде и чув свӯй голос, та на відео. Гикой ся споминат, у кӯнци 90-х автор сиї публикації мӯг чути себе говорити на відеах из дачійої свальбы авадь другої великої «подїї», котру накручовали на маґнетову касету. Такоє ся позирало цїлов родинов сперед телевізором замісто даякого кіна. Каждый раз, кой пудходив момент, ож автор сиї статї видїв себе, та хотїло ся спрятати ся, авадь утїкти гет, бо было дуже непривычно чути себе говорити из телевізора. Тот голос быв подобный, но не такый, дуже близкый, но мало инчакый. Спозад неясных причин у тїлови чула ся даяка страшна ганьба на граници из страхом. Направду, чути свӯй голос у записови перші разы было дуже тяжко.

Фізіолоґія тай психолоґія

Айбо чом у нас є сякоє чутя? Чом нам смішно, чом нам ганьба, чом ся бойиме чути ипен свӯй голос тоты перші разы? При тӯм из голосом другых люди сякых проблем не находиме. Сяку тему ужек изглядовали, тай не раз.

Многі читачі сиї публикації ачий ужек знавут причину, чого ваш голос на записови звучит инчако выд того, як го чуєте у себе у голові. За послїднї декады видав не было научно-популарного выданя, котроє бы за сесе не споминало бодай раз, спозад того не будеме дуже читаво у сесе нуряти. Чуєте ся инчако, бо ваш голос, сперед тым як трафити в уднушньоє ухо, проходит через плоть тай кӯстя у вашӯв голові, котроє мінят звукову габу. Исї зміны не проходят из звуковов габов, котру чувут другі люди кругом вас, включно из мікрофоном на запис звука. Курта бисїда.

Другоє дїло вжек пояснити, ож чом ися зміна частоты нашого голоса має на нас сякый силный влив? Айно, модерна чилядь, котра чує себе на записови фурт, та може не дуже розуміє смысел сиї дізкусії, но тоты, тко ся чує не часто, добрі розумівут, за котру емоцію, за котроє чутя туй ся каже.

Из психолоґічного никаня, кой мы чуєме, ож наш голос у записови звучит на май высокых частотах, гикой мы го привыкли чути, конфліктує из нашым уднушньым представліньом за себе. Изкурта, наш розум гойкат нам, ож «сесе не я!», авадь «исе сміхотворна верзія мене!». Завто у композиції емоцій, котрі вы чуєте в тот момент, є примішка ганьбы, бо мозґови ся видит, гибы ткось пробує ваш голос перекривити. Розумови ся не хоче мирити ся из фактом, ож ваш голос є май пискливым, гикой вы собі думали.

Но не лиш частота нас дюґат. Єдно староє изглядованя онь из рока 1966 розказує нам, ож чилядь дуже реаґовала на емоційный тон тай другі рисы, котрі они могли учути лишек у записови. Лишек у записови вы зачинаєте чути у свому голосови, ци были сьте змереґовані, ци смутні, ци радостні. Тоты аспекты вашої дякы, за котрі не думаєте в момент, кой говорите. Сесе тручат вас видїти себе, гикой вас видят другі люди, тай чогось нашому мозґови ся исе не усе любит.

«Участникы експерімента остро тай дефенсівно реаґовали на конкретні атрібуты звукового записа, котрі провказовали реалну дяку, реалну наладу чилядника, хоть самі участникы не змагали ся тоты емоції у свӯй голос укласти, тай домак не знали, ож у тот момент переживали тоты емоції», — говорит ся у изглядованьови.

Зміна

Чим дале, тым менше у нашому соціумови мож учути фразу «чудно ми чути свӯй голос», тай основнов причинов того є технолоґічный проґрес тай пошыренӯсть направ на записованя тай указованя авдіо/відео контента из вами самыма. Бӯлшина моложавы має профілї у всякых соціалных сїтьох, де они дуже часто, податко такой каждый динь, публикувут подобенкы тай відеа, де реґуларно чувут свӯй голос. Спозад того, дуже шіковно на сесе навыкаєме, тай уже ся не стрїчаєме из сим психолоґічным конфузом, котрый описовали изглядователї высше.

Поколїня люди, котрым дниська 20 авадь менше рокӯв, ужек такой росли у світови, де записованя звука тай відеа было кругом них фурт. Помежи читачами сиї статї найдут ся люди, котрі чули свӯй голос на відео даже скорше, як ся навчили справно говорити. Значит тоты емоції, котрі автор переживав дїтваком чувучи свӯй голос на відео, многі дїти дниська знавут пережити щи до етапа формованя осознаного мышленя у своюв голові. Знавут навыкнути чути себе щи до того, як мавут шансу пережити тоты емоції.

Из сього можеме видїти, ож сякый феномен, кой нам чудно чути свӯй голос, є лиш епізодічным у еволуції чилядника тай людськых технолоґій довкола нас. Мож си представити, ож подобна фаза «прийнятя себе избока» была у люди в часы, кой зерькала ставали май пошырені тай доступні каждӯв родинї. Бизӯвно тот період ся тягнув май довго, бо люди на хоть-якых етапах еволуції могли видїти своє удображеня у стоячӯв водї. Значит зерькало не было дачим радікално новым, а просто вылїпшеным інструментом, у котрому мож было спознавати си не лиш силует, а домак файно розникати ся.

Далші поступы еволуції принесут нам нові технолоґії, котрі читаво помінявут наш живӯт, ид котрым ся будеме помалы адаптововати. Прийде динь, кой нові люди будут по новому никати на світ. Люди, котрым не будут знамі наші проблемы тай емоційні переживаня выд шанса у первый раз у животї учути свӯй голос на записови.

Жерела: The Guardian, PsycNet, PubMed.